Header Vasco Dit is Brisk, klik om naar zijn pagina te gaan Dit is Vasco, klik om naar zijn pagina te gaan Dit is mn puppy, klik om naar het PuppyBlog te gaan






























 

 

 

 

 

 


Pootjes

Pootjes

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mijn eerste Border Collie: VASCO

Vasco
klik op een foto voor een vergroting

Vasco, een zwart-witte langharige border collie reu met stamboom, was mijn eerste ‘eigen’ hond. Hij is geboren op 14 juli 1998 en overleden op 18 september 2012.
Het is 1998 en ik heb besloten dat ik een hond neem. Niet zomaar één, nee, het moet een Border Collie worden. Ik heb een aantal jaren op Terschelling gewoond en zittend op het terras bij de Walvis zag ik vaak een man lopen over het groene strand met 2 Borders. Heerlijk om te zien hoe zij van elkaar genoten, dat wil ik ook! Dus het werd een Border Collie.
Contact opgenomen met BCCN en er waren nog pups beschikbaar van een nest geboren op 14 juli 1998 in Oudega (Fr). Wij naar Oudega en klik, het was meteen raak met 1 pup. Maar, oh ja, er waren er al 6 die al een baas hadden en 2 reutjes nog niet dus toch maar even vragen welke.... Gelukkig waren ‘de mijne’ en een ander nog beschikbaar dus de keus was snel gemaakt. Na een brainstormsessie over de naam heb ik besloten hem ‘Vasco’ te noemen.

Vasco als PuppyIn September hebben we hem opgehaald. Joehoe! Mijn eerste eigen hond! En wat voor één. Een heerlijk eigenzinnige Border. En ik was van huis uit gewend aan honden en honden opvoeden dus… geen probleem. Haha, tot je het zelf moet doen! Da’s toch andere koek. Vasco deed bijvoorbeeld binnen zijn behoefte, buiten was het leuk maar deed hij niets. Help!! Hoe krijg ik die hond dan zindelijk?? De volgende dag deed hij een plas buiten, braaf als ik was prees ik hem de hemel in en gaf hem een snoepje…. Al plassend keek hij me aan met een blik die zei ‘Waar wind je je over op?? Buiten plassen is heel normaal hoor, duh!’ En het snoepje bliefte meneer niet… ok dan. En hij heeft binnen nooit meer zijn behoefte gedaan.

Vasco & Sjakie Op naar de puppycursus. Puppy in de achterbak, ik achter het stuur. Althans, zo begonnen we en zo wilde ik ook aankomen bij de cursus. Maar we waren nog geen 5 minuten onderweg en meneertje van 10 weken oud klimt over de leuning van de achterbank en zit nu vrolijk op de achterbank! Nou ja, da’s nog relatief veilig, doorrijden dan maar. Maar de achterbank was niet leuk genoeg dus voor ik t wist zat hij bij mij op schoot! Grrrrr. Ik kon ergens stoppen, pup weer in de achterbak, hopend dat we toch bij naar de cursus toe konden. Een paar minuten later zat hij weer vrolijk op mijn schoot. Pfff, lekker dan. Toch maar naar terug naar huis en de cursus afgebeld. Ze geloofden eerst niet wat er was gebeurt want dat kon zo’n jonge pup helemaal niet maar ja, Vasco dus wel. Dus een hek geregeld wat je tussen de leuning van de achterbak & het dak vd auto kan klemmen en de volgende les konden we er veilig heen.

Klik om naar boven te gaan

Vasco Sjakie ZwemmenDe puppycursus is natuurlijk ‘boring, boring, boring’ voor een border collie pup dus meneertje verveelde zich de blubber haalde de meest rare capriolen zoals rondjes draaien in zijn halsband. Ik werd helemaal gek van die uitbundige nooit eindigende energie van dat kleine ding, hopeloos!!! Border Collies waren zo leuk?!?! Toch? Toen zei een toeschouwer na de les een keer tegen mij: ‘Je ziet het helemaal niet meer zitten hè?! Meid, geef niet op, het is niet hopeloos. Je moet het eerste jaar zien door te komen maar dan krijg je er ook zoveel voor terug dat dat 1e jaar echte de moeite van het investeren waard is. Volhouden!!’ En dat had ik net even nodig. Ik was echt gedesillusioneerd aan het raken. Dus we hebben ‘vrolijk’ volgehouden, zijn niet meer wanhopig geweest maar consequenter en duidelijker en het was inderdaad zoooo de moeite waard! Vasco heeft me in zijn puppietijd echt het bloed onder mijn nagels vandaan gehaald, meerdere keren. Heb hem regelmatig achter het behang willen plakken maar hij is een hond uit duizenden gebleken, 100% mijn maatje.

Linkerkant VascoVasco Rechterkant

Toen hij een jaar oud was ging ik kijken wat ik met hem ging doen qua hondensport. Schapen drijven natuurlijk zei mijn bovenbuurman (een gepensioneerde boer)! Nou echt niet zei ik, dan kan ik hem nergens meer los laten lopen zonder dat hij achter schapen enzo aangaat! Nee zei hij, dat leer je dan juist onder controle te houden. Oh. Ok. Zit wat in. En auto’s, fietsers, brommers enz enz enz, hij wilde er dolgraag achteraan ook al mocht hij dat niet dus het drijven zat er zeker in. Toch maar eens rondkijken en informeren waar we konden gaan schapendrijven en hoe dat in zijn werk gaat. Schapendrijven….ik een geboren Amsterdamse…leek me geen logische combinatie maar vooruit. Dus Vasco en ik naar Zwolle, een keer kijken bij de training bij Dick van Dijk. Nou, leek wel leuk ook. Wij mochten het ook even proberen en het kwartje was zo gevallen bij Vasco. Wij op 12-uur een beetje lopen (ik had nog totaal geen enkel idee wat ik aan het doen was, Vasco wel) en baf, keihard onderuit natuurlijk want er stonden hekken op het veld. Bij het achteruit lopen is het wel handig dat je zo nu en dan kijkt waar je loopt….. Welkom bij het schapendrijven!!!! Om de gevorderden te zien werken was natuurlijk geweldig. Dat wil ik ook kunnen met Vasco! Op de terugweg heb ik echt de slappe lach gekregen, had me van mijn leven niet voor kunnen stellen dat ik met mijn randstadse gedachtegoed ooit op een weiland zou lopen als een herder, met schapen en een hond. Maar de kiem van de verslaving was gelegd en we zijn nooit meer gestopt met schapendrijven.

Klik om naar boven te gaan

Bij de paal
Nadat we een aantal wedstrijden in de klasse 1 en 2 gelopen hadden, hebben we begin 2002 onze startlicentie gehaald. Vanaf dat moment konden we meedoen aan de officiele competitie van BCCN in de promotieklasse. De kwalificatieklasse hebben we niet gehaald, we hebben wel een aantal leuke resultaten behaald in klasse 3.


Vasco Old Dogs TrialOnze laatste wedstrijd was de Old Dogs Trial in Zwolle (juli 2011). Daar zijn de foto's rechts en hieronder gemaakt. Vasco was toen 13 jaar, doof maar fysiek nog heel sterk. Plezier staat voorop bij de Old Dogs Trial en dat is wel prettig want een wedstrijd schapendrijven puur op handgebaren is toch iets anders gebleken dan trainen waarbij het niet uitmaakt waar de schapen heengedreven worden door de (in dit geval dove) hond!!

Vasco Old Dogs Trial

Behendigheid hebben we ook geprobeerd maar daar vond Vasco niets aan. Als hij een parcourtje had gelopen en in de gaten kreeg dat hij hetzelfde parcourtje nog een keer moest doen, liep hij naar de uitgang want dat was te stom voor woorden, ‘been there, done that’. Flyball vond hij veel leuker maar pas bij de schapen was hij gelukkig. Dat was werk voor echte mannen, ehh, honden. De rest was te min voor hem. Behalve fietsen.Dat vond hij geweldig. En voetballen natuurlijk in zijn vrije tijd!

Vasco Voetballen

Qua gezondheid zat hij prima in elkaar. Hij is niet gecastreerd. Hij werd wel doof op oudere leeftijd maar fysiek is hij goed gebleven. Zelfs geen grijs haartje!
Vasco Kaal Hij heeft last gehad van een chronische ontsteking aan zijn dunne darm toen hij jong was, daar is hij met hulp van een internist volledig van hersteld.Doordat de medicijnen invloed hadden op zijn hormoonhuishouding is zijn ondervacht gaan vervilten. Om dat te herstellen heb ik hem 3 keer volledig kaal moeten laten scheren.

Toen hij 5 jaar was is hij helaas keihard met de zijkant van zijn kop tegen een boom geknald waardoor hij acuut een enorme aanval kreeg. Hij heeft aan dit trauma secundaire epilepsie aan overgehouden. De frequentie en duur van de aanvallen waren zeer onvoorspelbaar, soms thuis, soms midden in het bos. Hij heeft er echter nooit medicijnen voor gekregen, dat was niet nodig. Ik had altijd een telefoon bij me en een thermodeken (een aanval van een half uur op de koude grond in de winter is best koud). En de honden konden niet meer alleen thuis zijn in één ruimte: een hond die een epileptische aanval krijgt in de buurt van een andere hond is dusdanig bedreigend dat de andere hond de epileptische hond kan aanvallen, hem zelfs kan doden. Dus ze zaten apart als ik weg was. En zwemmen mocht hij niet meer. Verder heeft het ons eigenlijk niet beperkt al moest ik er altijd rekening mee houden want het kon elk moment gebeuren. Mijn 2e Border Collie Brisk gaf het altijd aan als Vasco op het punt stond een aanval te krijgen. Heel bijzonder.

Verjaardagsfeestje Vasco 14 jaar Vasco


Schapendrijven heeft hij tot op hoge leeftijd gedaan en toen we moesten afbouwen pakte hij zijn oude ‘hobbies’ van fietsers, joggers etc drijven vrolijk weer op. Je bent een Border Collie of niet natuurlijk… Fietsen hebben we ook volgehouden tot het bittere eind. Al waren het nog maar kleine stukjes toen hij 14 was, hij vond fietsen nog steeds geweldig om te doen. Onder de tuinslang in de tuin als het warm was vond hij ook heerlijk. Kijk hier naar een filmpje van 19 augustus 2012. Zoveel plezier had hij nog op zijn oude dag!

 

Zijn eind kwam vrij plotseling, een maand nadat bovenstaand filmpje gemaakt werd. Hij was ineens zijn evenwicht helemaal kwijt, leek dronken en viel steeds om. Hopend op een tijdelijke aandoening is hij hiervoor behandeld en herstelde, wonderbaarlijk genoeg, snel en volledig. Maar binnen 24u nadat hij volledig hersteld was kwamen de symptomen terug dus was er nog maar één ding wat ik voor hem kon doen…. hem laten gaan. En dat doet ongelooflijk veel pijn na ruim 14 jaar samen geweest te zijn. Hij was mijn maatje en heeft heel erg veel voor me betekend. Een uniek dier en voor mij dè ideale hond.

Klik om naar boven te gaan

Neen een kijkje op de fotopagina om meer foto's van Vasco te bekijken.